dinsdag 1 november 2011

Lezers van 1.000.000 druppels partner De Oud Rotterdammer sturen duurzaamheid verhalen in van vroeger

Mijn geboortejaar is 1942, het 2e jaar van de Tweede Wereldoorlog.

Mijn ouders scheidden begin jaren vijftig en ik woonde daarna samen met mijn moeder en zus. Mijn moeder werkte niet; de alimentatie voor ons drieën was maar een schijntje en we hebben het daardoor in mijn jeugd niet breed gehad. Geld was er gewoon heel weinig.

Een keer per jaar werd ons kolenhok gevuld met antraciet (drietjes of viertjes heetten ze toen) om de twee kolenhaarden in de voor- en achterkamer te stoken. Wat was ik bang van die zwarte kolensjouwers die door de gang naar het kolenhok in de tuin moesten lopen. De kolenschuur werd volgestort en gestut met planken. Van onderen af werden de kolen elke avond in de kolenkit geschept om de kachels te vullen. Naarmate de winter vorderde werd plank voor plank weggehaald. Vooral in een strenge winter slonk de voorraad heel hard. We zagen dit toch altijd met een beetje zorg aan. En als aan het eind van de winter de kolenvoorraad op was, kocht mijn moeder zakje voor zakje nog wat eierkolen om de ergste kou uit huis te houden. Nog altijd ga ik spaarzaam om met gas, licht en water. Dat zit nu eenmaal bij mij ingebakken.

Verantwoord
Zo verantwoord als mijn vader leefde in die tijd, is wel bijzonder. Zijn tweede vrouw had in Den Haag een kleuterschooltje aan huis. Gewoon in een benedenwoning met vier kamers. Zelf woonden zij in een zijkamer. De tuin achter het huis was, op een paar rijtjes tegels na, een grote zandbak. Zo lang het schooltje er was, was dat een heerlijk speelterrein voor veel generaties kleuters. Nadat de school werd gesloten werd het huis weer een woonhuis en heeft deze vrouw van de zandbak met veel liefde en toewijding een tuin gemaakt. Niet door er aarde, struiken en planten voor te kopen zoals we tegenwoordig zouden doen, maar door elke dag afval van groenten, aardappelen, koffiedik en dergelijke door het zand te scheppen. Zaden kreeg ze af en toe cadeau. Plantjes haalde ze overal en nergens gratis vandaan.

Gietertje
En nu komt het thema ‘een miljoen druppels’ aan bod: elke dag werd er door hen beiden gedoucht. In het bad met de stop er op, maar zonder zeep. Eigenlijk alleen maar even afspoelen dus. Het water dat in de kuip bleef staan werd met een gietertje weg geschept en u raadt het al, in de zomer over de zandbak gegoten. Miljoenen druppels hebben zij zo weer teruggeven aan de aarde en met resultaat. Het heeft jaren geduurd maar uiteindelijk is de zandbak een weelderige bloementuin geworden.

O. van Heukelom
www.deoudrotterdammer.nl

Geen opmerkingen:

Een reactie posten